İSTANBUL ERKEK LİSESİ’NDE
NELER OLDU?
İstanbul Erkek Lisesi’nde yaşanan olay bir
“kız meselesi” değil, yıllardır biriktirdiğimiz çürümenin kaçınılmaz patlamasıdır.
11. sınıf öğrencileri, 9. sınıfları yatakhanede basıyor.
Muşta gösteriliyor.
Bıçak gösteriliyor.
Kulak zarı patlıyor.
Kafalar duvara sürtülüyor.
Sonra utanmadan çocukları götürüp telefonlarına el koyuyorlar.
Ve biz hâlâ “çocuk kavgası” diye geçiştirilmesini izliyoruz.
Daha beter olan ne biliyor musunuz?
Bu rezalet 500 tam puanla girilen Türkiye’nin en iyi okullarından birinde oluyor.
Eğer “en iyinin” hali buysa, diğerlerini düşününce insan gerçekten cinnet geçiriyor.
Akran zorbalığı sıradanlaştı.
Şiddet normalleşti.
Vicdan köreldi.
Toplumun sinir uçları artık acıyı bile hissetmiyor.
Ve işin kökü çok daha derinde.
Siyasetten spora…
Ekranlardan sosyal medyaya…
Aileden okula…
Her yerde aynı çürüme, aynı yozlaşma, aynı hoyratlık var. Büyüklere bakınca çocukların neye dönüştüğüne şaşırmaya hakkımız bile kalmıyor.
Bir ülkede adalet yerle bir olursa…
Bir ülkede liyakat çökerse…
Bir ülkede insanlar haklıyı değil güçlü olanı izleyip alkışlarsa… Bilin ki ilk çürüyen çocuklardır.
Çünkü onlar gördüğünü taklit eder, duyduğunu tekrar eder, yaşadığını normal sanır.
Veliler çocuklarını başka illere kaçırıyor.
Bazıları hâlâ “efendim gençtir olur böyle şeyler” diye olayı yumuşatmaya çalışıyor. Hayır, olmuyor böyle şeyler. Olmamalı.
Bu ülkede bir çocuğun kulak zarını patlatan zihniyetle, milyonların kaderini patlatan zihniyet aynıdır.
Aynı kibir.
Aynı cezasızlık.
Aynı çöküş.
Gerçek şu ki…
Bizim sorunumuz bir okul olayı değil.
Bizim sorunumuz bir gençlik problemi değil.
Bizim sorunumuz çürümüşlük. Ve bu kafa yapısı değişmeden hiçbir çocuk güvende değil.
Bugün sinema odasında başlayan zorbalık,
yarın toplumun tam ortasında karşımıza çıkar.
Ve biz susarsak…
Biz görmezden gelirsek…
Biz normalleştirirsek…
Bu ülke daha çok acı çeker.
Artık herkesin kendine bir soru sorma zamanı geldi.
“Biz nasıl bu hale geldik?”
Ve daha önemlisi,
“Buradan nasıl çıkacağız?”
Çünkü unutmayın!
Çocukların karanlığı, büyüklerin aynasıdır.
Ve o ayna bugün hepimize çatır çatır kırıldığını gösteriyor.
İzzet Çapa
