Pazar Sohbeti / Politik doğruculuk
İzlediğim filmdeki kadın karakolda siyah bir polise tanığı olduğu olaydaki faili tarif ediyordu:
- Geniş omuzlu kıvırcık saçlıydı..
- Başka?
- Büyük kulakları kahverengi gözleri vardı..
- Başka?
- Mavi bir kazak giyiyordu..
- Başka?
- Hımm afedersiniz siyahtı..
- Şunu neden baştan söylemiyorsunuz adam siyahsa siyahtır..
- Siz de siyahsınız incinebileğinizi düşündüm de..
- ….
Politik doğruculuk olarak tanımlanan bu tutum son 40 yılda yayıldı. Politikacılar dışında özellikle orta sınıfın günlük diline egemen oldu. İnsanlar ağızlarından çıkan her sözü tartarak konuşmaya başladılar. Eskiden aklına eseni diline geldiği gibi ulu orta söyleyenler seçtikleri sözcüklere dikkat ettiler.
Alt sınıfların, lümpen işçilerin ve köylülerin ise böyle bir kaygısı olmadı. Akıllarına estiği gibi konuşmaya devam ettiler. Bir de yüksek burjuvalar ve aristokratlar da alt sınıflar gibi politik doğruculuğa hiç ihtiyaç duymadılar.
Politik doğruculuk giderek toplumları etkisi altına aldı, ırk ve renk dışında başka alanlarda da yayıldı. Kadın, eşcinsellik, din ve mezhepler, çevre, hayvan hakları, akademya, edebiyat, tıp, endüstri..
Kapitalizm de bu dili pek sevdi. Artık şirketler ürünleri için verdikleri reklamlarda politik doğrucu bir dil kullanıyordu. Orduların bile günlük dili buna uyumlu hale geliyordu. İşgaller bile politik doğrucuydu.
Giderek bu dili hiç benimsemeyen yüksek burjuvalar ve politikacılar aynı zihniyette oldukları alt sınıflar ile kaynaşıp bütün “demokratik dünyada” aşırı sağın ve milliyetçiliğin zaferini ilan ettiler. Trump yeniden kazandı, Almanya, İngiltere, Fransa ve İtalya’da politik doğrucular seçmen kaybetti.
Politik doğruculuk belki doğruydu ama yeterince kazançlı olamadı. Sol kendine yeni bir dil inşa etmedikçe de bu değişim geçmişte ortaya çıkmış bir orta sınıf ideolojisi olarak hatırlanacaktır.
İrfan Taştemur
Okunma Süresi: 2 dk
Yorumlar
*
Bu içerik ile ilgili yorum yok, ilk yorumu siz yazın, tartışalım *
